Czy z kawiarki da się zrobić awaryjny destylator? Teoria do Projektu #1

Destylacja jest jednym z prostszych procesów oczyszczania (bądź rozdziału) cieczy. Oczywiście nie jest sposobem bez wad, ale w wielu przypadkach wystarczającym. W poprzednim poście pisaliśmy o teoretycznym wykorzystaniu takiego procesu w kontekście przemiany kawiarki w destylator. Powiedzieliśmy czym jest destylacja, jak zbudowana jest kawiarka (oraz, co chyba ważniejsze: jak działa), a także jakie powinniśmy zrobić przekształcenia, by kawiarka zamiast parzyć kawę, destylowała nam brudną wodę.

Przebieg doświadczenia:

W pierwszej chwili (jak już opisałem w poprzednim poście) poszedłem na żywioł. Zajrzałem do szafki w celu zlokalizowania czegoś, co miało być naszym wskaźnikiem destylacji. Padło na kurkumę. Szybko łyżeczka przyprawy znalazła się w wodzie, a tak przelana została do kawiarki. Kawiarkę zalałem oczywiście w sposób wskazany przez producenta urządzenia, czyli delikatnie poniżej zaworu bezpieczeństwa. Tak rozpoczęła się próba 1.

Próba 1.

Zdjęcie 1. Przygotowania do 1 próby. Tej na spontanie.

Zdjęcie 2. Niestety, mimo wyciągniętego lejka,
zawartość wykipiała jakby lejek był włożony.

I tu zdziwienie. Po zalaniu dolnej komory (bojlera) roztworem wody z kurkuma i zagotowaniu na gazie ukazał mi się widok, którego się nie spodziewałem. Roztwór wykipiał. Najpewniej stało się tak dlatego, że surówki (przypominam, że tak się nazywa roztwór, który zamierzamy przedestylować) było za dużo. I po prostu wykipiała.

Wyłączyłem gaz i odłożyłem doświadczenie na jakiś czas. A to z powodu braku czasu, a to z powodu znalezienia innego barwnika. Dlaczego innego barwnika? A dlatego, że kurkuma ciężko schodzi i kawa jeszcze przez kilka następnych dni smakowała bardziej po azjatycku niż bym tego oczekiwał. Generalnie nie polecam.

No ale poczytałem. Google nie wskazał rozwiązania. Być może dlatego, że takiego nie ma, być może dlatego, że nie umiejętnie szukałem. Nieistotne. Postanowiłem przystąpić do próby 2. Tu poszło sprawniej. 

Próba 2

Znając teorię, oraz mając koncepcję, mogłem przystąpić do działania. Jako barwnika użyłem, tym razem, czegoś, czego smaku nie będę później wspominał z niechęcią - czyli galaretki truskawkowej (a właściwie "o smaku truskawkowym"!). Może nie jest to coś kojarzonego z kawą (z całą pewnością orzechowa byłaby lepsza), natomiast jako wskaźnik wyśmienite.

Zdjęcie 3. Próba nr 2. Jak się okazało, bardziej owocna (i owocowa taż).

Tym razem zabrałem się do działania trochę nad wyraz. Ale nic to. Zrobiłem roztwór, usunąłem lejek, przelałem r-r (surówkę) do bojlera. Tym razem jednak tylko do połowy. I leci. 

Zdjęcie 4. Paruje (choć na zdjęciu tego nie widać) i się skrapla (to już widać).
Czyli wszystko gra. Pokrywka uniesiona w celu zobrazowania sytuacji. Normalnie trzymałem zamkniętą.

W bojlerze woda wrze, a przez lejek wydostają się pary, które skraplają się na pokrywce. Niestety Próba 2 pokazała pewien defekt, który ciężko będzie obejść bez żadnych ulepszeń. Otóż skroplona woda, która spływa do czajniczka od razu odparowuje ponieważ cała kawiarka jest niesamowicie nagrzana. By to wyeliminować, musiałem wykonać pewne modyfikację. W tej próbie nie udało się uzyskać ani kropli czystej wody - po prostu ją odparowałem.

Próba 3

Zdjęcie 5. Mała modyfikacja zestawu.

Bojler zalany ponownie. Zestaw złożony. Nadszedł czas na modyfikację. Otóż, doszedłem do wniosku, że muszę jakoś wyprowadzić parę z kawiarki. W sumie, do takiego wniosku doszedłem zanim przygotowałem jeszcze próbę nr 2. Oczywiście jest to rozwiązanie doraźne. Chcąc idealnie - wąż musiał by być z miedzi, a najlepiej jeszcze by był studzony wodą. Najlepiej. Niestety z potrzeby chwili nie dysponowałem niczym innym. Mimo to, jak widać na zdjęciu nr 6, wystarczyło.

Zdjęcie 6. Pierwsze kropelki przedestylowanej wody.

Zdjęcie 7. Jak widać woda jest czysta (brak zabarwienia po galaretce).

Wyniki doświadczenia

Doświadczenie uznaje za udane. Udało mi się uzyskać czystą wodę (w smaku - musicie uwierzyć na słowo - nie było czuć ani nuty truskawki) z mieszaniny kranówki i galaretki w proszku. Kolor miała również wodny. 

Wnioski z eksperymentu

Wniosek chyba może być tylko jeden. Da się zrobić. Inna sprawa, to: czy warto? Ponieważ wielkim minusem takiej kawiarki (choć plusów też kilka ma) jest to, że ma niewielką pojemność. I oczywiście, jak nie będzie niczego więcej. Jak zamiast czajnika, znajdziemy kawiarkę w opuszczonym domu a potrzebować będziemy destylatora, to łatwym sposobem da się to wykonać. Jednakże możemy nie być zadowoleni z wydajności (nawet tych większych modeli) ponieważ zwyczajnie jednorazowo uzdatnia się niewielką ilość wody. 

Natomiast największą korzyścią z doświadczenia, jest zbadanie możliwości, tak kawiarki, jak i samej destylacji. Oby tak dalej.

W temacie:

• Czy z kawiarki da się zrobić awaryjny destylator? Teoria do Projektu #1